Žaš er einhvern veginn žannig fariš ķ okkar samfélagi žessa daganna aš sumar skošanir og tilfinningar eru ekki leyfšar į mešan öšrum skošunum og tilfinningum er gert hęrra undir höfši, er žaš bęši gert hjį fjölmišlum og menntastofnunum įsamt öšrum įhrifavöldum, eins og sjį mį til rķkis og borgar.
Žaš er ekki gott žegar sumir hópar samfélagsins ętlast til óskilyrtrar višurkenningar og samžykkist og jafnvel tilfinninga til hlutana frį öšru fólki žar sem žaš er śthrópaš sem hatursfullt og jafnvel hęttulegt hafi žaš ašrar tilfinningar til og skošanir į mįlum.
Sitt sżnist hverjum og misjafn er smekkur manna, en žaš mį vķst ekki lengur.
Er žaš mķn skošun aš žaš séu almenn mannréttindi aš allir eigi sama rétt į viršingu fyrir sķnum skošunum, en hafa stefnur undan farinna įra veriš of mikiš į kostnaš žeirra sem hafa önnur gildi og sjónarmiš og meš upphrópunum og stimplunum hefur ešlileg umręša ekki fengiš tękifęri til aš njóta sķn og žrķfast, žar hafa margir oftast af ótta viš stimplanir kosiš aš žegja.
Einhvern veginn er žaš mķn tilfinning aš nś sé fyrst aš opnast fyrir umręšuna, og sumt fólk sem hefur įšur kosiš aš žegja, fariš ašeins og višra sķnar skošanir įn mešvirkni og kśgun af hįlfu įkvešinna hópa.
Mķn skošun er sem dęmi sś aš kynin séu tvö, karl og kona, en aš žrįtt fyrir aš ytra gervi breytist žį sé ekki hęgt aš breyta kyninu meš tilheyrandi litningum, en žaš er ekki bara mķn skošun heldur hefur einnig veriš śr žvķ skoriš meš nżlegum dómi ķ Bretlandi aš žvķ sé žannig fariš. Leitt aš segja žaš, en ég óttast aš fólk hafi veriš beitt blekkingum ķ žessum efnum.
En jį svona kśgunar tilburšir sem hafa lķšst undan fariš kunna aš mķnu viti ekki góšri lukka aš stżra. Žaš vill enginn lįta kśa sig og ósjįlfrįtt fer fólk aš spyrna viš fótum og er žaš ķ dag tślkaš sem hatur. Svona nįlgun gerir ekkert nema aš valda sundrung, žar sem vinir hętta aš vera vinir og fjölskyldur aš tala saman.
Žaš mį į žaš benda aš žessi śtrįs er runnin undan rifjum įkvešinna pólitķskra afla.
Viš gętum öll žurfum aš lifa viš žaš į einhverju tķmapunkti lķfsins aš ekki eru allir sammįla okkur eša okkar įkvöršunum og stefnum sem viš tökum og stundum förum viš ķ gegnum einhverja félagslega śtilokun, en žaš er hluti af žeim höfušverk sem fylgir žvķ aš lifa ķ lżšręšislegu samfélagi og žvķ aš lifa ķ žessum heimi, en viš leysum žaš ekki meš aš kśa ašra til undirgefni viš okkar skošanir, heldur viršum viš trśar- og skošanafrelsi einstaklingsins sem er m.a. fagurlega bundin ķ stjórnaskrį okkar Ķslendinga..š„°
Fyrst voru minnihlutahópar sem vildu fį viršingu og višurkenningu almennings, sem žeir fengu, en sķšan hefur góšmennska fólks veriš misnotuš og nś eru žeir sömu sem gįfu öšrum rżmi kśgašir til aš lįta aš stjórn og jafnvel įlitnir glępamenn geri žeir žaš ekki.
Er žetta ekki oršiš įgętt og viš ęttum kannski bara aš verša sammįla um aš vera ósammįla, eins og viš žurfum svo oft aš vera š.
Ljśfar stundir mķn kęru.
Skylt efni.
Bloggar | Breytt 22.5.2025 kl. 12:04 | Slóš | Facebook | Athugasemdir (0)
21.4.2025 | 12:22
Spyrjiš um gömlu göturnar, hver sé hamingjuleišin.
Ķ tilefni pįskahįtķšarinnar er viš hęfi aš skyggnast inn ķ Orš Heilagrar ritningar!
Svo męlti Drottinn: Nemiš stašar viš vegina og litist um og spyrjiš um gömlu göturnar, hver sé hamingjuleišin, og fariš hana, svo aš žér finniš sįlum yšar hvķld. En žeir sögšu viš viljum ekki fara hana Jerimķa 6:16
Lįtiš engan villa yšur į nokkurn hįtt. Žvķ aš ekki kemur dagurinn nema frįhvarfiš komi fyrst og mašur syndarinnar birtist. Hann er sonur glötunarinnar, 2 Žessalónikubréf 2:3
Jesaja 53, spįdómur um žaš sem koma įtti, skrifaš um 600 fyrir Krist.
1 Hver trśši žvķ, sem oss var bošaš, og hverjum varš armleggur Drottins opinber? 2 Hann rann upp eins og višarteinungur fyrir augliti hans og sem rótarkvistur śr žurri jörš. Hann var hvorki fagur né glęsilegur, svo aš oss gęfi į aš lķta, né įlitlegur, svo aš oss fyndist til um hann. 3 Hann var fyrirlitinn, og menn foršušust hann, harmkvęlamašur og kunnugur žjįningum, lķkur manni, er menn byrgja fyrir andlit sķn, fyrirlitinn og vér mįtum hann einskis. 4 En vorar žjįningar voru žaš, sem hann bar, og vor harmkvęli, er hann į sig lagši. Vér įlitum hann refsašan, sleginn af Guši og lķtillęttan, 5 en hann var sęršur vegna vorra synda og kraminn vegna vorra misgjörša. Hegningin, sem vér höfšum til unniš, kom nišur į honum, og fyrir hans benjar uršum vér heilbrigšir.
6 Vér fórum allir villir vega sem saušir, stefndum hver sķna leiš, en Drottinn lét misgjörš vor allra koma nišur į honum. 7 Hann var hrjįšur, en hann lķtillętti sig og lauk eigi upp munni sķnum. Eins og lamb, sem leitt er til slįtrunar, og eins og saušur žegir fyrir žeim, er klippa hann, lauk hann eigi upp munni sķnum. 8 Meš žrenging og dómi var hann burt numinn, og hver af samtķšarmönnum hans hugsaši um žaš? Hann var hrifinn burt af landi lifenda, fyrir sakir syndar mķns lżšs var hann lostinn til dauša. 9 Og menn bjuggu honum gröf mešal illręšismanna, legstaš meš rķkum, žótt hann hefši eigi ranglęti framiš og svik vęru ekki ķ munni hans. 10 En Drottni žóknašist aš kremja hann meš harmkvęlum: Žar sem hann fórnaši sjįlfum sér ķ sektarfórn, skyldi hann fį aš lķta afsprengi og lifa langa ęvi og įformi Drottins fyrir hans hönd framgengt verša.
11 Vegna žeirra hörmunga, er sįl hans žoldi, mun hann sjį ljós og sešjast. Žį menn lęra aš žekkja hann, mun hann, hinn réttlįti, žjónn minn, gjöra marga réttlįta, og hann mun bera misgjöršir žeirra. 12 Fyrir žvķ gef ég honum hina mörgu aš hlutskipti, og hann mun öšlast hina voldugu aš herfangi, fyrir žaš, aš hann gaf lķf sitt ķ daušann og var meš illręšismönnum talinn. En hann bar syndir margra og baš fyrir illręšismönnum.
1 Kor 2:6-14 Andi vķsdóms.
6 Speki tölum vér mešal hinna fullkomnu, žó ekki speki žessarar aldar eša höfšingja žessarar aldar, sem aš engu verša, 7 heldur tölum vér leynda speki Gušs, sem hulin hefur veriš, en Guš hefur frį eilķfš fyrirhugaš oss til dżršar. 8 Enginn af höfšingjum žessarar aldar žekkti hana, žvķ aš ef žeir hefšu žekkt hana, hefšu žeir ekki krossfest Drottin dżršarinnar.
9 En žaš er eins og ritaš er: Žaš sem auga sį ekki og eyra heyrši ekki og ekki kom upp ķ hjarta nokkurs manns, allt žaš sem Guš fyrirbjó žeim, er elska hann. 10 En oss hefur Guš opinberaš hana fyrir andann, žvķ aš andinn rannsakar allt, jafnvel djśp Gušs. 11 Hver mešal manna veit hvaš mannsins er, nema andi mannsins, sem ķ honum er? Žannig hefur heldur enginn komist aš raun um, hvaš Gušs er, nema Gušs andi.
12 En vér höfum ekki hlotiš anda heimsins, heldur andann, sem er frį Guši, til žess aš vér skulum vita, hvaš oss er af Guši gefiš. 13 Enda tölum vér žaš ekki meš oršum, sem mannlegur vķsdómur kennir, heldur meš oršum, sem andinn kennir, og śtlistum andleg efni į andlegan hįtt. 14 Mašurinn įn anda veitir ekki vištöku žvķ, sem Gušs anda er, žvķ aš honum er žaš heimska og hann getur ekki skiliš žaš, af žvķ aš žaš dęmist andlega.
Andi mannsins er lampi frį Drottni, sem rannsakar hvern afkima hjartans. Oršskviširnar 20:27
Rómverjabréfiš 10 kafli, sem Pįll postuli skrifar til Rómverja.
8 Hvaš segir žaš svo? "Nįlęgt žér er oršiš, ķ munni žķnum og ķ hjarta žķnu." Žaš er: Orš trśarinnar, sem vér prédikum.
9 Ef žś jįtar meš munni žķnum: Jesśs er Drottinn - og trśir ķ hjarta žķnu, aš Guš hafi uppvakiš hann frį daušum, muntu hólpinn verša. 10 Meš hjartanu er trśaš til réttlętis, en meš munninum jįtaš til hjįlpręšis.
11 Ritningin segir: "Hver sem trśir į hann, mun ekki til skammar verša." 12 Ekki er munur į Gyšingi og grķskum manni, žvķ aš hinn sami er Drottinn allra, fullrķkur fyrir alla žį sem įkalla hann; 13 žvķ aš "hver sem įkallar nafn Drottins, mun hólpinn verša."
14 En hvernig eiga žeir aš įkalla žann, sem žeir trśa ekki į? Og hvernig eiga žeir aš trśa į žann, sem žeir hafa ekki heyrt um? Og hvernig eiga žeir aš heyra, įn žess aš einhver prédiki? 15 Og hver getur prédikaš, nema hann sé sendur? Svo er og ritaš: "Hversu fagurt er fótatak žeirra, sem fęra fagnašarbošin góšu." 16 En žeir hlżddu ekki allir fagnašarerindinu. Jesaja segir: "Drottinn, hver trśši žvķ, sem vér bošušum?" 17 Svo kemur žį trśin af bošuninni, en bošunin byggist į orši Krists.
Žaš er oršiš nokkuš ljóst aš vķgvöllur dagsins ķ dag er ekki sķst mannshugurinn, žar sem reynt er leynt og ljóst aš draga okkur frį götunni góšu og sannleikanum, žvķ vķša blikka villiljós meš ótal freistingum og margir falla. En loforš Gušs standast. Sį sem sigrar mun eignast kórónu lķfsins.
Jakobsbréfiš 1:12 Sęll er sį mašur, sem stenst freistingu, žvķ aš žegar hann hefur reynst hęfur mun hann öšlast kórónu lķfsins, sem Guš hefur heitiš žeim er elska hann.
13 Enginn mį segja, er hann veršur fyrir freistingu: "Guš freistar mķn." Guš getur eigi oršiš fyrir freistingu af hinu illa, enda freistar hann sjįlfur einskis manns. 14 Žaš er eigin girnd, sem freistar sérhvers manns og dregur hann og tęlir. 15 Žegar girndin sķšan er oršin žunguš, elur hśn synd, og žegar syndin er oršin fullžroskuš, fęšir hśn dauša.
16 Villist ekki, bręšur mķnir elskašir! 17 Sérhver góš gjöf og sérhver fullkomin gįfa er ofan aš og kemur nišur frį föšur ljósanna. Hjį honum er engin umbreyting né skuggar, sem koma og fara. 18 Eftir rįšsįlyktun sinni fęddi hann oss meš orši sannleikans, til žess aš vér skyldum vera frumgróši sköpunar hans.
Mennirnir bregšast en žaš gerir Drottinn ekki, og fyrirheiti hans gilda ekki bara fyrir žetta lķf heldur einnig hiš komandi.
Lokaoršin śr Davķšsįlmi 119:105 Žitt Orš er lampi fóta minna og ljós į vegi mķnum.
Og Jóh 11:9 Jesśs svaraši: "Eru ekki stundir dagsins tólf? Sį sem gengur um aš degi, hrasar ekki, žvķ hann sér ljós žessa heims. 10 En sį sem gengur um aš nóttu, hrasar, žvķ hann hefur ekki ljósiš ķ sér."
Bloggar | Breytt s.d. kl. 12:43 | Slóš | Facebook | Athugasemdir (0)